Recensie: ‘Niemandsdochters’ (14+)

“Levensecht verhaal over tieners in een pleeggezin. Over hoe je met vallen en opstaan leert samenleven.”

Bovenstaande tekst dekt de lading volledig. Het geeft alleen niets prijs over de manier waarop dit leesboek is vormgegeven. Dit peerbook wordt vanuit twee perspectieven geschreven. Zo lezen we dus niet alleen mee met Chantal en al haar hersenspinsels, maar ook met Ange en haar blik op haar leefwereld. De meiden zijn verschillend in karakter maar hebben veel gemeen. Ze wonen allebei niet meer thuis maar bij Bert en Lot. Deze pleegouders hebben ook een eigen verleden en nu maar zien of alle eindjes aan elkaar geknoopt kunnen worden?

Chantal zorgde voor haar broertjes en zusjes terwijl haar moeder de boemel op was. Op een gegeven moment gaf Chantal er de brui aan en kwam bij Bert en Lot wonen. Ze moest erg wennen dat ze alleen op zichzelf hoefde te letten en maakte zich nog wel constant zorgen om haar brusjes. Net toen alles een beetje begon te wennen wilden Bert en Lot nog een pleegkind aannemen en daar is Ange. Chantal gaf veel weerstand en wilde niets van Ange weten. Ange heeft altijd tussen haar beide ouders ingestaan. Zij moest van beide kanten het geklaag en geruzie aanhoren. Nu wonen ze allebei bij Bert en Lot en gaan nog naar dezelfde school ook. Misschien worden ze van Niemandsdochters toch nog iemand z’n dochters?

Door de verschillende perspectieven kan je je als lezer een eigen mening vormen over het reilen en zeilen binnen het gelegenheidsgezin van Bert & Lot, die trouwens zelf ook nog wel wat te verwerken hebben. Heerlijk om even door de ogen van twee tieners te kijken. En het zouden zo je buurmeisjes kunnen zijn.

‘Niemandsdochter’ van Annie van Gansewinkel, Uitgeverij De Eenhoorn 2016, is o.a. hier te koop. Blader hier ook door het boek.

Boek 31/2016

/Lmcmr