Blogtournee: ‘Stukjes Hemelblauw’ van Sue Durrant 9+

Uitgever Meis & Maas maakt van dit recensieboek wel een erg mooi pakje. Compleet met lint, ‘Veel leesplezier’, een blad met quotes en een mooi gekleurd persbericht. Daar mijn laptop is gecrast ben ik de ontvangstfoto kwijt (zie mijn Instagram-account) en ook kom ik de KiDDoWz-mail niet in. Er rinkelt wel ergens een belletje. Wat is het ook weer met dit bijzondere boek? Een chat met Mathilde van ikvindlezenleuk.nl brengt verheldering. Ik doe mee aan de blogtournee. Als het goed is hebben jullie gisteren haar recensie kunnen lezen en vandaag is het mijn beurt.

‘Stukjes Hemelblauw’ een prachtige titel, doet wat zwaarmoedig aan. De kaft geeft een weids uitzicht weer met zwaluwen in de lucht, maar dan de omslag. Die vouwt een kozijn met afgebladderde verf en een stoel met brief om dit mooie uitzicht heen. Jeetje en dat voor een jeugdboek. Hét debuut van 2016. Ik ga er voor zitten en begin te lezen over Zackery en zijn zus Miracle, ze worden Zac en Ira genoemd. Deze broer en zus zijn jeugdzorgkinderen en ik slik. Voor ik kinderen kreeg heb ik de opleiding tot jeugdhulpverlener en vervolgens Jeugdrecht gevolgd. Ik heb stage gelopen en gewerkt in kindertehuizen, zelfs in een ‘jeugdgevangenis’ en ik lees door.

Vanuit de ogen van Ira, de oudere zus gaan we van Vandaag terug in de tijd naar Oktober 1987 en maak ik de verhuizing van Ira en haar broertje mee van het zoveelste pleeggezin naar ‘Huize Skilly’ een kindertehuis dat al jaren kinderen kort of langdurig opvangt. Ik maak kennis met de andere kinderen en het personeel. Ira vertelt niet graag aan anderen dat ze een jeugdzorgkind is, haar broertje (9) en zij (10) delen een kamer in Skilly. Op zolder waar ze een prachtig uitzicht op de tuin van Huize Skilly hebben. (Dit verklaart direct de titel en de kaftomslag) Ze bezitten alleen een vage foto waar zij beide opstaan met in het midden een vlekkerige zwarte hond. Dat is alles. Ze worden wat oud om nog geadopteerd te worden, dus het lijkt een langdurig verblijf in Skilly te worden. Dan vindt Ira, onder haar bed onder de houten vloerplanken, een brief van Glenda Hyacinth uit 1947, een meisje van 11. Ze schrijft een brief terug, legt haar antwoord ook onder de planken en ziet vanaf dat moment Glenda regelmatig in de achtertuin van Skilly verschijnen. Dan mogen Zac en Ira voor het eerst op vakantie met Stadskinderen, Buitenkinderen voor een week naar Martha Freeman in Wellsbury, een gepensioneerd schoolhoofd.

Martha woont, in tegenstelling tot Ira en Zac, al haar hele leven in Huize Appleton. Ze is er opgegroeid met haar inmiddels overleden ouders en haar broer die naar Australië is geëmigreerd. Ze heeft nooit kinderen gekregen. Ira loopt op haar tenen en wil niets verpesten. Zac is zo druk en ongecontroleerd dat er van alles mis gaat. Hij valt in de beek, knoeit met eten. Hoe zal Martha hierop reageren? De spanning is onderhuids voelbaar. Ira bezit de gave om zeer ingewikkelde gevoelens kinderlijk eenvoudig te omschrijven. Zo omschrijft ze de oude rot Jimmy, die al bijna volwassen is en niet meer in Skilly wil wonen:

“Jimmy houdt niet meer van dansmuziek. Hij houdt van bands die schreeuwen, omdat hij zich van binnen net zo voelt.”

Dan breekt na ‘De ergste maand ooit’ ook nog de ‘De ergste Dag van mijn Leven’ voor Ira aan en durf ik alleen nog maar de hopen dat deze jeugdroman geen dramatisch einde kent. Dat valt te lezen in ‘Vandaag’ waar bijna alle losse eindjes voor Zac en Ira weer bij elkaar komen.

Onze oudste dochter is net 9 jaar. Ik leg dit boek nog even weg. Ik wil haar dit prachtige leesboek niet onthouden, maar ik heb niet het idee dat dit thema aansluit bij haar interesses op dit moment. Als ze ook maar iets op mij lijkt, dan zal dat niet lang meer duren.

‘Stukjes Hemelblauw’ van Sue Durrant, Meis & Maas 2016. Oorspronkelijke titel ‘Little Bits of Sky’ is o.a. hier te koop.

Nu ga ik de eerste recensie van Marleen eens lezen op kinderboeken.blog.nl. Lezen jullie mee?

/Lmcmr