Van koekblikkie naar echte gezinsauto?

Al sinds ik mijn rijbewijs heb gehaald toen ik 19 was, rijd ik in kleine koekblikkies. Eigenlijk is de reden hiervan dat een kleine auto vaak zuiniger is dan een grote auto én ook goedkoper in de aanschaf. En ik weet heus wel dat hele nieuwe auto’s ook zuinig kunnen zijn, maar hele-nieuwe-auto-centjes-met-0-kilometer-op-de-teller hebben we niet. We kregen met kerst allebei een oudejaars lot, maar helaas….een die nieuwe auto zit er nog steeds niet in. Wel vind ik het leuk om tweedehandsjes te bekijken…en ja er is een bepaald merk dat mijn aandacht steeds weer trekt. 

Koekblikkies zijn dus echt wel mijn ding
Oh, wat was ik blij en opgelucht toen ik na de tweede keer afrijden mijn rijbewijs mocht ophalen! In periode erna pakte ik regelmatig de auto van mijn ouders, haalde vervolgens wat vriendinnen op, om lekker te gaan toeren. Ja echt… dat deden we… en we vonden het nog leuk ook! Tot de dag dat ik koekblikkie #1 ging ophalen…een donkerblauwe Daihatsu Cuore.. zo’n echte vierkante weet je wel?! Helaas bleek deze na een kleine 2 jaar niet al te best in elkaar te zitten…nou, dat was wel even slikken, want handig parkeren dat was hij zeker weten. We brachten hem naar de sloop en uiteindelijk is hij geloof ik als rechthoekig pakketje ergens naar het hiernamaals verdwenen.

Auto numero 2, een Suzuki Alto…rood!!! Ja blauw, dat was de vorige keer natuurlijk niet zo goed afgelopen, dus ik dacht…rood dat is de kleur van de liefde, dus dat moet goedkomen. In het begin reed hij als een zonnetje en durfde ik overal naartoe. Maar ook hier bleek…ik had het kneusje der kneusjes aangeschaft en hij zou me meer kosten dan opleveren na reparatie (van ongeveer alles).

Toch maar terug naar blauw…auto nummer 3; wederom een Suzuki Alto (dezelfde trouwens) maar dan toch weer blauw (metallic). Deze auto is fantastisch en op een paar reparaties na is het een heerlijkheid om in te rijden. Tuurlijk hier en daar een klein kraakje en wat roest…maar dat mag de pret niet drukken. Overigens is die deuk die er in zit zeker niet door mijzelf erin gereden. Mensen laten gewoon doorgaans geen briefje achter als ze botsautootje spelen.

Toch iets groter…
Nu, met twee kinderen achterin en een man met hele lange benen, wordt deze auto toch wat aan de kleine kant. Toen we een tijdje geleden een weekendje naar een bungalowpark gingen konden we de kinderen niet eens meer achterin zien zitten en stapte vriendlief na de reis uit met verzuurde benen. Tijd om dan toch maar iets groter te gaan.

Ik schreef bovenaan al dat een bepaald merk steeds mijn aandacht weet te trekken. Nou dat is dus Renault Nederland. Waar ik namelijk ook kijk, de meeste gezinnen rijden tegenwoordig rond in een Renault. Naast dat deze auto’s gewoon goed in elkaar zitten en er goed uit zien, zijn er dus zeer geschikte gezinsmodellen. Het lijkt me toch zo ontzettend prettig om alles in de achterbak te kiepen (ook de buggy dus) en gewoon op pad te kunnen gaan. Nu moet alles aan de kant (of eruit) voordat we kunnen vertrekken. En tweedehands zijn ze er voor een aantrekkelijkere prijs dan nieuw….nog maar even verder speuren dus!

Afbeelding: Pixabay