Benjamins Schuifbestekje

Kan jullie kind netjes eten? Die van mij is bijna 5 en maakt er dus nog steeds een rommeltje van. Het liefste zou hij eigenlijk gewoon met zijn handen eten, maar ja hij moet toch leren hoe het hoort. Nu kwam ik op internet iets tegen waar ik dus heel erg blij van word: Benjamins Schuifbestekje!

Wat is het precies?

Benjamins Schuifbestekje is ontwikkeld vanwege Myrthe (nu vijf jaar) en Teunis (nu twee jaar). Beiden zijn flink eigenwijs en wilden al vroeg alles (ALLES!) zelf doen, waaronder zelf eten. Dat maakten ze destijds ook luid en duidelijk kenbaar. Omdat ondanks deze drang naar zelfstandigheid de spaghetti aan het plafond eindigde, de doperwten tussen de plinten en de rijst in de romper, is Benjamins Schuifbestekje ontwikkeld. Waarom zouden wij de drang naar zelfstandigheid van onze kinderen ook niet stimuleren? Zelfstandigheid is immers essentieel om goed te kunnen functioneren in het leven.

Benjamins Schuifbestekje bestaat uit een schuifje en een lepeltje. De vormgeving van het bestekje maakt zelf eten heel makkelijk: het gedeelte van het lepeltje dat in het mondje moet, is gedraaid en wijst al naar het mondje waardoor kinderen zelf geen moeilijke draai hoeven te maken met hun arm. Dat gedeelte is ook niet te groot om te voorkomen dat er pogingen worden ondernomen om al te grote happen in één keer naar binnen te proppen. Hoe lekker het ook is. De vormgeving van de handgrepen van het bestekje zijn zo ontworpen dat kindjes het bestekje vrijwel altijd vanzelf goed vastpakken: niet zo als wij ons bestek vasthouden maar met hun knuistjes. In het linkerhandje moet het schuifje en in het rechterhandje moet het lepeltje. Maar dat spreek eigenlijk voor zich. Het bestekje is ook lekker licht en gemaakt van RVS uit één stuk. Duurzaam dus. Plastic drijft er al genoeg in de zee en heeft ook een beperkte levensduur.  Zilver is zo duur en smaakt ook vies. Dit bestekje kan ook gewoon in de afwasmachine. Daarnaast, laten we wel zijn, ziet een mooi gedekte tafel er nog mooier uit als het bestek van de kindjes een beetje matched met dat van ons. Characters zijn ze zelf al; een afbeelding van nog zo’n type is dus niet direct noodzakelijk op een lepel.

Hoe te gebruiken?

Vanaf een maand of 11 geven kindjes vaak aan dat zij zelfstandig willen eten. Dat gaat nog niet netjes, maar laat ze maar gaan. Op dat moment is het voor een kindje heel praktisch om een gebogen lepeltje zoals dat van Benjamins Schuifbestekje te gebruiken. Het schuifje laten we nog even in het doosje; dat komt nog niet van pas. Het lepeltje moet in het rechterhandje. Door de vormgeving van het lepeltje (zie hierboven) hoeven de kindjes geen moeilijke draai met hun armpje te maken als ze een hapje hebben geschept. Dat scheelt geknoei (hoe fijn!) en doordat het zelf eten daardoor sneller lukt, groeit het zelfvertrouwen. Puree, kwark, geprakte banaan; alles wat een beetje plakt, is prima om mee te oefenen. Wat later kan worden geoefend met pastaschelpjes of risotto.

Vanaf het moment dat kindjes 1 ½ jaar oud zijn (of te wel een maand of 18) zijn de hersenhelften zo ver ontwikkeld dat als het ene handje iets doet, het andere handje dat spiegelt. Nu kan ook het schuifje worden gebruikt. Die moet in het linkerhandje. Dus, als het rechterhandje met de lepel over het bordje schuift en in het linkerhandje zit het schuifje, dan schuift die op precies dezelfde manier in tegenovergestelde richting over het bordje en werken die twee handjes samen. Zo is het nog makkelijker om zelf te eten en daarom ook superleuk.  Kindjes leren op deze manier meteen om “met twee handen te eten”. Dat is immers logisch voor ze want het werkt. Hebben we dat gedeelte van de opvoeding er ook maar meteen opzitten. Lekker bezig. Allemaal. Applaus!

Meer informatie vind je hier.