Zijn het nu tandjes of is het iets anders?

Al een paar weken zijn mijn vriendin Fleur en ik ervan overtuigd dat onze zoon Morris van drie maanden oud tandjes krijgt. Al wekenlang zijn Fleur en ik bezig om de dagen van Morris dragelijker te maken. We gebruiken verdovende vloeistof voor doorkomende tandjes, bijtringen en weet ik al niet wat. Ik schreef er een blog over en kwam erachter dat onze zoon betrekkelijk vroeg moest zijn, want eerste tandjes komen doorgaans pas rond de zes maanden. Waar voor ons inmiddels vast stond dat dit tandjes waren, bleek dit voor de arts van het consultatiebureau nog helemaal niet zo’n gegeven. Zijn het nu tandjes of is het iets anders?

Check up van Morris
Vandaag hadden we de maandelijkse “check up” van Morris. Samen met Fleur en de kinderwagen vol met spullen gingen we op pad naar het consultatiebureau. Deze ligt perfect gesitueerd aan de overkant van onze straat, dus gelukkig is dat geen volksverhuizing. Morris is niet zo breekbaar en staat in alles lekker boven in de groeicurve. De tandjes kwamen bij ons dus ook niet als een echte verrassing. Het waren alleen niet de reguliere snijtanden die opkwamen.

Reden voor de arts van het consultatiebureau om deze situatie in twijfel te trekken. Het zijn dan wel witte puntjes, maar deze zitten niet op de normale plek en Morris is ook wel erg jong voor tanden. Het zou goed mogelijk zijn dat het een “rijstkorrel” is. Zo één die volwassenen ook wel eens hebben onder hun huid. Deze is alleen wel heel wit, in twee delen en keihard. Ook was zijn tandvlees niet ontstoken. Voor mij reden om het oordeel van de arts in twijfel te trekken, maar om de tijd van dit consult toch wat te beperken deed ik dit niet hardop. Wel vroeg ik de lieve mevrouw waarom de witte puntjes dan groeide, zoals tanden dat doen en waarom mijn zoon dan zo veel pijn heeft. Ook dit bleek mogelijk als het geen tandjes zijn.

Op de bank met zijn hele vuist in zijn mond
Vervolgens gingen we over tot de orde van de dag. Morris kreeg zijn prikje en we stelden nog wat “nieuwe ouder vragen” over voeding, gewicht en poep. Het prikje onderging Morris gelukkig gelaten en binnen tien minuten was hij weer super ontspannen. Ook de rest van de avond heeft hij er helemaal geen last van gehad. Waar hij wel last van had was zijn mond. Inmiddels zit hij samen met Fleur op de bank met zijn hele vuist in zijn mond. Gelukkig geen tranen en slapen gaat ook voorbeeldig, maar je ziet gewoon dat hij er last van heeft. Ik blijf erbij, het zijn vast tanden.

Normaal ben ik niet zo van het in de wind slaan van het advies van een medisch professional, maar het advies van de arts van het consultatiebureau hing zo van onzekerheden aan elkaar dat ik als nieuwe ouder ook geen zekerheid meer heb Daar kan ik gelukkig wel mee omgaan, ik ben immers opgegroeid met boerenverstand. Toch zijn er ook ouders die wat minder stevig in hun schoenen staan. Die de onzekere uitspraken vol met twijfeltaal van de arts van het consultatiebureau niet kunnen plaatsen en vervolgens zelf maar wat gaan doen. Deze ouders hebben handvatten nodig en een vast advies waar ze iets mee kunnen.

Het gaat hier om jullie kind
Fleur en ik hebben besloten de situatie nog maar even aan te kijken en het gedrag van Morris te interpreteren zoals het komt. Als het tandjes zijn is het voor ons oké. Als het geen tanden zijn is het ook goed. Als hij er zelf maar zo min mogelijk last van heeft. Dat is ook mijn advies naar alle ouders. Luister naar je gevoel en naar je kind. Sla waarschuwingen niet in de wind, maar raadpleeg in zo’n geval een professional. Wees niet bang om vragen te stellen, ook al zijn dit voor jouw gevoel domme vragen. In dit geval bestaan er geen domme vragen namelijk, het gaat hier om jullie kind.

Gastblog door: Rob van Laere
website: robvanlaere.nl
Instagram: @robvanlaere 
Facebook: robvanlaerenl