Recensie: Meester Mark draait door, ten onder in het onderwijs

Op de laatste dag van onze herfstvakantie lees ik binnen 24 uur het boek van Mark van der Werf uit. Ik was bijna ten onder gegaan aan drie dochters in huis. Gelukkig nam mijn vader ze zaterdagmiddag mee naar het bos en kon ik in het boek beginnen. Het boek was ik vlak voor het uitkomen tegengekomen op Twitter en ik dacht gelijk aan ons KiDDoWz-­publiek, allemaal (groot)ouders. Misschien eens goed om hen en mezelf de kant van het onderwijs eens te laten ervaren.

Mark van der Werf is misschien bij sommigen van u bekend als verslaggever van het Algemeen Dagblad. Hij besluit op 35 jarige leeftijd een carriereswitch te maken naar het onderwijs en werkt op een basisschool in Rotterdam naast het volgen van de PABO­ opleiding. Zoals de titel u al doet vermoeden draait hij door in het onderwijs. Hij beschrijft in dit boek zeer levendig alle ervaringen die hij doormaakt in zijn opleiding, tijdens zijn werk in groep 3, later groep 7 en in zijn persoonlijke leven. De kinderen uit de klas en zijn collega’s, coaches, leidinggevenden komen echt tot leven. Vol lof schrijft hij over de die­hards die zich wel kunnen handhaven in het onderwijs en waar hij zelf concludeert dat het onderwijs niet zijn roeping is, maar hij geen spijt heeft van zijn switch.

De strekking van het boek is ook erg herkenbaar uit mijn eigen studietijd. Ik volgde de opleiding tot jeugdwelzijnswerker (sph), een soort zusteropleiding van de PABO. Ook wij werden bedolven onder creatieve opdrachten en eindeloos  overleg over je innerlijke drijfveren. De stages die voorhanden waren sloten niet aan bij mijn doelgroep, dus liep ik stage bij gehandicapten. Uiteindelijk gaf ik al de brui aan de opleiding, maar bleef mijn roeping volgen. Ik kwam jaren later via Jeugdrecht op de behandelgroep voor jongens terecht. Ik heb net als Mark de praktische handvaten gemist. Hoe houdt je de orde? Hoe motiveer je kinderen? Ook in het inrichtingswerk bestaat een groot deel van je tijd uit verslaglegging en rapportages. ook daar is een ernstig tekort aan mannelijk rolmodellen. Ik hoop dat het boek doel treft bij beleidsmakers, er is al een discussie op gang gekomen. Op dit moment verzamelt de auteur meer praktijkervaringen uit het beroepsveld.

Ik ga morgenochtend toch anders naar de basisschool. Ik zal bij het wegbrengen van onze dochters de juffies een knipoog geven of een bemoedigend knikje. Misschien zijn ze in hun herfstvakanties wel bijna doorgedraaid van de stilte in hun oren. En ik, ik ga rustig procesmatig toewerken naar de kerstvakantie. Ik ga het dit maal toch anders aanpakken. Ik ben voornemens onze vrije dagen beter in te plannen, te werken met beloningspost­it’s, ik ga een leeshoekje inrichten, wat kaartjes lamineren of wat het nou kalibreren en ik ga hun naam met zilver op een nieuw schriftje schrijven, zodat ze een leuk vakantiedagboek bij kunnen houden.

Het boek is momenteel zonder porto te bestellen bij bol.com omdat hij in de top 100 staat.

/Lmcmr